gastles programmeren
“Ik was voor de tweede keer door de school van mijn kids gevraagd of ik een gastles kon geven in programmeren. Dit moest natuurlijk wel heel laagdrempelig gebeuren. In een paar uur tijd kun je iemand niet leren programmeren. Het leek me weer leuk om dit te doen. Niet om leerlingen te leren programmeren, maar om ze een bepaald beeld te geven: hoe gaat zoiets in zijn werk?
Ik had hiervoor al eens LEGO MINDSTORMS gebruikt voor zo’n les. Vorig jaar had ik twee tanks gebouwd die elkaar uit een zwarte ring moesten duwen, maar omdat dat voor onrust in de klas zorgde, had ik nu het idee om een snoepdispenser te maken.
Eerst wilde ik het begrip ‘programmeren’ uitleggen. Wat is programmeren nu eigenlijk? Hiervoor heb ik een vrijwilliger uit de klas gevraagd. Die kreeg een opdracht die stap voor stap uitgevoerd moest worden.
In beide handen krijg je een snoepje geduwd:
- Als ik je rechterschouder aanraak, leg je het rechtersnoepje in het bakje. En zeg je ‘alstublieft’.
- Als ik je linkerschouder aanraak, leg je het linkersnoepje in het bakje. En zeg je ‘alstublieft’.
Toen de vrijwilliger weer op zijn stoel zat, vroeg ik de klas: ‘Hoelang blijft hij nu zitten en niks doen?’ Veel vingers gingen omhoog, natuurlijk.
Na de vragen zei ik: ‘Wat ik nu net gedaan heb, is programmeren. Ik heb instructies bedacht zodat er een programma is ontstaan en dat heeft onze machine, de vrijwilliger dus, zojuist uitgevoerd.’
Daarna ging de klas in twee groepen aan de slag met het stap voor stap schrijven van een programma.
Hoe mooi is het dan om de leerlingen na iedere stap de software te laten draaien, zodat ze kunnen zien wat iedere stap doet.”